Ogólne zasady stosowania uproszczeń przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych
Uproszczenia a istotność
Możliwość stosowania uproszczeń przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przewiduje art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Przepis ten zezwala na stosowanie pewnych ułatwień w ramach przyjętych przez jednostkę zasad (polityki) rachunkowości, pod warunkiem że nie będzie to miało istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.
Dokonując wyboru dopuszczonych ustawą o rachunkowości uproszczeń, należy kierować się zasadą istotności. Zasada ta (określona w art. 8 ust. 1 ustawy o rachunkowości) zobowiązuje jednostkę do wyodrębnienia w księgach rachunkowych wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności, o której mowa w art. 7 ustawy o rachunkowości.
Przy wyborze uproszczeń ważna jest ocena korzyści (przydatności) uproszczenia w warunkach danej jednostki i przewaga nad kosztami (skutkami ubocznymi) zastosowania tego uproszczenia. Ustawa o rachunkowości nie precyzuje, kiedy można uznać, że zastosowane uproszczenia mają istotny wpływ na rzetelność ksiąg rachunkowych i sporządzone na ich podstawie sprawozdanie finansowe. Każda jednostka samodzielnie powinna określić i zapisać w dokumentacji polityki rachunkowości przyjęte przez nią progi istotności.
Określenie poziomu istotności
W praktyce zazwyczaj stosuje się ilościowe (ustalone procentowo) poziomy istotności oparte na wielkościach zysku brutto, zysku netto, przychodów ze sprzedaży, sumy bilansowej lub sumy aktywów netto. Ustalając poziom istotności można przyjąć następujące kryteria, np.:
- 0,5%-1% sumy bilansowej lub
- 5%-10% wyniku działalności gospodarczej brutto, lub
- 1%-2% kapitałów własnych, lub
- 0,1%-1% przychodów ze sprzedaży.
Wartości progowe mogą być jednakowe dla ogółu zdarzeń gospodarczych, albo też mogą odnosić się do wybranych pozycji szczegółowych. Wielkości niższe od ustalonej granicy (progu istotności), rozpatrywane łącznie za cały rok, a nie każda z osobna, mogą być uznane za nieistotne.
Warto dodać, że niekiedy ustawa o rachunkowości precyzuje w konkretnych przepisach rodzaj uproszczenia i warunki jego przyjęcia przez jednostkę. Każdorazowo jednak jego przyjęcie powinno być rozpatrywane przy uwzględnieniu zasady istotności.
Możliwość stosowania uproszczeń w ramach zasad rachunkowości ma duże znaczenie zwłaszcza dla jednostek prowadzących działalność na niewielką skalę, stosunkowo jednorodną, stanowiących indywidualną własność osób fizycznych, np. firm prowadzonych przez właścicieli w oparciu o wpis do CEIDG. Właściciele takich jednostek podejmują ważniejsze decyzje, aktywnie uczestniczą we wszystkich sferach działalności oraz sprawują bieżącą kontrolę nad prawidłowością jej przebiegu - osobiście lub przy udziale członków ich rodzin. Może to uzasadniać stosowanie uproszczeń, np. przy ewidencji magazynowej materiałów i towarów czy w zakresie niewyodrębniania konta 10 "Kasa".
|
Przykłady często przyjmowanych przez jednostki uproszczeń, które powinny być opisane w zasadach (polityce) rachunkowości:
Uwaga! Niektóre z uproszczeń wymagają spełnienia dodatkowych szczególnych warunków ustawowych, wszystkie zaś rozważenia, czy ich przyjęcie nie wpływa na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji jednostki - por. art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości. |
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.PoradnikKsiegowego.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
Forum - Rachunkowość
Forum aktywnych księgowych
| ||||||||||||
|
||||||||||||