Wycena zobowiązania w walucie obcej oraz rozchodu środków pieniężnych tytułem zapłaty zaliczki
Zasady przeliczania wartości wyrażonych w walucie obcej dla celów bilansowych zawiera art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Na podstawie tego przepisu, należności i zobowiązania w walutach obcych wprowadza się do ksiąg po ich przeliczeniu według kursu średniego ogłoszonego dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego dzień ich powstania, który pokrywa się najczęściej z dniem wystawienia faktury.
W analizowanym przypadku do wyceny bilansowej zobowiązania wyrażonego w walucie obcej należy przyjąć kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego. Natomiast rozchód środków pieniężnych z rachunku walutowego tytułem zapłaty zaliczki wycenia się według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień rozchodu. Dla celów bilansowych dopuszcza się również zastosowanie do wyceny rozchodu tzw. kursu historycznego, tj. kursu waluty z dnia jej wpływu. Zasady przyjęte przez jednostkę do wyceny rozchodu środków pieniężnych z rachunku walutowego powinny zostać opisane w polityce rachunkowości. Zwracamy przy tym uwagę, iż wycena rozchodu po kursie historycznym oznacza zastosowanie jednej z metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości. W myśl tego przepisu, może to być metoda LIFO (ostanie przyszło - pierwsze wyszło), FIFO (pierwsze przyszło - pierwsze wyszło) lub cen przeciętnych. Przy tym sposobie wyceny nie powstają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych.
Warto w tym miejscu dodać, że zdaniem organów skarbowych, różnice kursowe od własnych środków pieniężnych naliczone przed oddaniem środka trwałego do używania, wpływają na wartość początkową tego środka trwałego. Analogiczne zasady można przyjąć dla celów bilansowych. W takiej sytuacji, jeżeli jednostka wycenia rozchód waluty po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień rozchodu, to różnice kursowe od własnych środków powstałe przy zapłacie zaliczki może, do chwili realizacji dostawy, ująć na koncie 30 "Rozliczenie zakupu" i dopiero po otrzymaniu maszyny odnieść na konto 08 "Środki trwałe w budowie".
Jak wynika z pytania spółka dokonała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT). Dlatego też powinna uwzględnić przepisy ustawy o VAT. W świetle art. 20 ust. 5 tej ustawy, obowiązek podatkowy w WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Uiszczenie całości lub części zapłaty przed dokonaniem transakcji wewnątrzwspólnotowych nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Dokonując więc wpłaty zaliczki na poczet przyszłej dostawy, polski nabywca nie ma obowiązku opodatkowywania tej czynności. Obowiązek taki powstanie dopiero w momencie, gdy unijny dostawca wystawi fakturę dokumentującą dostawę towarów, lub - w sytuacji gdy faktura nie zostanie wystawiona - 15. dnia następnego miesiąca po dokonaniu dostawy. W sytuacji, o której mowa w pytaniu, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia ostatecznej faktury w momencie przekazania maszyny.
Przeliczenia kwot wykazanych na fakturze w walucie obcej, dla celów VAT, należy dokonać z zastosowaniem średniego kursu danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP, na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Istnieje również możliwość zastosowania kursu wymiany walut opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (por. art. 31a ustawy o VAT).
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.PoradnikKsiegowego.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
Forum - Rachunkowość
Forum aktywnych księgowych
|