Nadrzędne zasady rachunkowości przy sporządzaniu sprawozdania
Fundamentalną zasadą rachunkowości jest zasada rzetelnego obrazu, sprecyzowana w art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120). Stanowi ona, że jednostki są obowiązane stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Zatem sporządzając sprawozdanie finansowe, trzeba mieć na względzie, by przedstawiało ono faktyczny, realny obraz jednostki, tak, by użytkownicy sprawozdania nie zostali wprowadzeni w błąd. W odniesieniu do nieistotnych zdarzeń możliwe są uproszczenia, które nie wywierają ujemnego wpływu na realizację obowiązku rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego (por. art. 8 ust. 1 oraz art. 4 ust. 4 i ust. 4a ustawy o rachunkowości).
W odniesieniu do wyceny bilansowej wyjść trzeba od tego, czy jednostka będzie kontynuowała działalność w dającej się przewidzieć przyszłości. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o rachunkowości przy stosowaniu przyjętych zasad (polityki) rachunkowości przyjmuje się założenie, że jednostka będzie kontynuowała w dającej się przewidzieć przyszłości działalność w niezmniejszonym istotnie zakresie, bez postawienia jej w stan likwidacji lub upadłości, chyba że jest to niezgodne ze stanem faktycznym lub prawnym. Ustalając zdolność jednostki do kontynuowania działalności, kierownik jednostki uwzględnia wszystkie informacje dostępne na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego, dotyczące dającej się przewidzieć przyszłości, obejmującej okres nie krótszy niż jeden rok od dnia bilansowego. Gdy założenie kontynuacji nie jest zasadne, jednostka stosuje szczególne zasady wyceny określone w art. 29 ustawy o rachunkowości. Z kolei gdy działalność jednostki będzie kontynuowana, do wyceny bilansowej stosuje się przede wszystkim art. 28 ustawy o rachunkowości. W przepisie tym odnosi się często do ostrożnej wyceny. Wycena ta jest spełnieniem zasady ostrożności, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o rachunkowości.
Wartość poszczególnych składników aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów ustala się oddzielnie. Nie można kompensować ze sobą wartości różnych co do rodzaju aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów. Tak wynika z zasady indywidualnej wyceny, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Trzeba jednak zastrzec, że od tej zasady przewidziano wyjątki w odniesieniu do prezentacji niektórych składników w sprawozdaniu finansowym - i tak np. w rachunku zysków i strat prezentuje się zysk lub stratę z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych, nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub odwrotnie, mimo tego że w księgach rachunkowych ujmuje się je w "szyku rozwartym", tj. odrębnie koszty i przychody.
Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych, a w szczególności na dzień bilansowy, stosuje się zasadę memoriału i współmierności, określone w art. 6 ust. 1 i ust. 2 ustawy o rachunkowości. Stanowią one, że w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, a dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego będą zaliczane koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które jeszcze nie zostały poniesione.
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.PoradnikKsiegowego.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
Forum - Rachunkowość
Forum aktywnych księgowych
|