"Nota podatkowa" w sprawozdaniach finansowych jednostek małych i jednostek mikro

Czy w przypadku sprawozdań finansowych jednostek małych i jednostek mikro sporządzenie noty podatkowej dotyczącej rozliczenia różnicy pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym brutto jest obowiązkowe?

Obowiązek sporządzenia tzw. noty podatkowej przedstawiającej rozliczenie różnicy pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym (zyskiem, stratą) brutto wynika z ust. 6 pkt 2 Dodatkowych informacji i objaśnień sporządzanych według załącznika nr 1 do ustawy o rachunkowości.

Jak wskazano natomiast w art. 48 ust. 3 ustawy o rachunkowości, jednostki mikro mogą nie sporządzać informacji dodatkowej, o której mowa w załączniku nr 1, pod warunkiem, że przedstawią informacje uzupełniające do bilansu według wzoru wynikającego z załącznika nr 4 do ustawy. Również jednostki małe mogą sporządzać informację dodatkową w ograniczonym zakresie określonym w załączniku nr 5.

Co istotne, w pozycjach dotyczących informacji dodatkowych określonych w załączniku nr 4, jak i załączniku nr 5, nie wyszczególniono pozycji wskazującej na obowiązek wykazania różnicy pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym (zyskiem, stratą) brutto.

Zauważmy jednak, że sprawozdania finansowe m.in. jednostek wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS należy sporządzać w strukturze logicznej oraz formacie określonym przez Ministerstwo Finansów (dalej: MF). Format ten (tzw. schemy) wprawdzie nie ustanawia postaci ustrukturyzowanej w odniesieniu do całej informacji dodatkowej, jednak formę taką przewiduje w stosunku do części zawierającej rozliczenie różnic pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym (zyskiem, stratą) brutto (tzw. noty podatkowej).

W związku z tym w jednostkach zobowiązanych do stosowania schem powstawały wątpliwości m.in. co do obowiązku wypełnienia omawianej noty podatkowej w przypadku wyboru złącznika nr 4 i nr 5. Wątpliwości te zostały wyjaśnione w odpowiedziach zamieszczonych na stronie internetowej MF w zakładce najczęściej zadawanych pytań dotyczących e-sprawozdań finansowych (przedstawialiśmy je w BI nr 9 z 20 marca br., patrz też str. 51 tego dodatku). Stwierdzono w nich jednoznacznie, że wypełnienie rozliczenia różnicy pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym (zyskiem, stratą) brutto przez jednostki sporządzające sprawozdanie finansowe zgodnie z załącznikiem nr 4, jak i załącznikiem nr 5 nie jest obowiązkowe.

Dodajmy, że obowiązek przedstawienia różnic pomiędzy podstawą opodatkowania a wynikiem finansowym brutto ciąży wyłącznie na jednostkach będących podatnikami CIT. W przypadku bowiem spółek osobowych (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej), spółek cywilnych oraz jednoosobowej działalności gospodarczej, podatnikami są ich właściciele (wspólnicy), którzy indywidualnie rozliczają się z podatku PIT. W przypadku takich podmiotów w rachunku zysków i strat nie jest prezentowana kwota podatku dochodowego, zatem wartość wyniku finansowego brutto jest równa wartości wyniku finansowego netto. Tym samym podmioty te, niezależnie, czy sporządzają informację dodatkową zgodnie z załącznikiem nr 1, załącznikiem nr 5, czy podają zamiast informacji dodatkowej informacje określone w załączniku nr 4 - nie wykazują omawianego rozliczenia różnic.

W uzupełnieniu przypomnijmy, że w jednostkach zobowiązanych do sporządzenia noty podatkowej (a więc podatników CIT niebędących jednostkami mikro lub jednostkami małymi) przedstawiającej różnice pomiędzy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym a wynikiem finansowym (zyskiem, stratą) brutto o szczegółowości informacji tam zawartych decyduje jednostka. Przy czym wskazanie przez jednostkę informacji uszczegóławiających oznacza obowiązek podania do tych pozycji kwoty oraz podstawy prawnej dla wartości większych bądź równych 20.000 zł (patrz wyjaśnienie MF zamieszczone na str. 44 niniejszego dodatku, będące odpowiedzią na zapytanie naszego Wydawnictwa w przedmiotowym zakresie). Zaznaczamy przy tym, że kwota graniczna równa 20.000 zł nie wynika z żadnych przepisów prawa, lecz wyłącznie schem ustalonych przez MF.