Księgowanie kosztów obsługi rachunku walutowego
Posiadamy rachunek walutowy w euro. Zgodnie z polityką rachunkowości do wyceny rozchodu waluty z tego rachunku stosujemy metodę FIFO. W maju 2019 r. z rachunku tego bank pobrał opłatę za jego prowadzenie oraz za dokonane przelewy w wysokości 20 euro. Po jakim kursie powinniśmy ją wycenić - po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień jej pobrania, czy po kursie bankowym?
Pobranie przez bank opłaty z rachunku walutowego Czytelnicy powinni wycenić według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień jej zapłaty.
Sposób wyceny operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych został określony w art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości. W świetle tego przepisu, operacje gospodarcze wyrażone w walutach obcych ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:
1) faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań,
2) średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień - w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1), a także w przypadku pozostałych operacji.
Z powołanego przepisu wynika, że opłaty (a także prowizje) pobierane przez bank z rachunku walutowego, np. za prowadzenie tego rachunku czy dokonywane na nim przelewy, podlegają przeliczeniu na złote po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień zainkasowania tych opłat (lub prowizji). Operacji tej nie można wycenić po kursie bankowym, gdyż nie mamy tu do czynienia z odsprzedażą waluty do banku.
Wartość takich prowizji odnosi się w księgach w koszty działalności operacyjnej jednostki. Można je ujmować na podstawie wyciągu bankowego zapisem:
- Wn konto 40 "Koszty według rodzajów" (w analityce: Usługi obce) lub konto zespołu 5,
- Ma konto 13-1 "Rachunek walutowy".
Warto zaznaczyć, że dla celów podatku dochodowego do wyceny kosztu w walucie obcej zastosowanie ma analogiczny kurs, jak dla celów bilansowych. Zgodnie bowiem z art. 11a ust. 2 ustawy o pdof i art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Ponieważ do wyceny wpływu waluty na rachunek walutowy oraz do jej wypływu z tego konta najczęściej przyjmowane są różne kursy waluty, powstać mogą różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. W ewidencji księgowej zalicza się je na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy o rachunkowości do:
a) przychodów finansowych - jeśli różnice kursowe są dodatnie,
b) kosztów finansowych - gdy różnice kursowe są ujemne.
Aby ustalić kolejność wyceny rozchodu waluty, jednostka może na podstawie art. 35 ust. 8 ustawy o rachunkowości wybrać (i zapisać w polityce rachunkowości) jedną z metod wymienionych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 tej ustawy. Wśród metod tych można wyróżnić metodę:
a) FIFO - tj. "pierwsze weszło - pierwsze wyszło",
b) LIFO - tj. "ostatnie weszło - pierwsze wyszło",
c) kursów średnioważonych (przeciętnych).
| Przykład
Założenia
Dekretacja
Księgowania 
|
||||||||||||||
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.PoradnikKsiegowego.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
Forum - Rachunkowość
Forum aktywnych księgowych
| ||||||||||||
|
||||||||||||