Zasady ujmowania przychodów wynikające z MSSF 15
Z dniem 1 stycznia 2018 r wszedł w życie Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej 15 "Przychody z umów z klientami" (MSSF 15). Standard ten zastąpił podstawowe regulacje międzynarodowe dotyczące ujmowania przychodów:
- MSR 18 "Przychody",
- MSR 11 "Umowy o usługę budowlaną",
- KIMSF 13 "Programy lojalnościowe",
- KIMSF 15 "Umowy dotyczące budowy nieruchomości",
- KIMSF 18 "Przekazanie aktywów przez klientów",
- SKI 31 "Przychody - transakcje barterowe obejmujące usługi reklamowe".
MSSF 15 należy stosować generalnie dla wszelkiego rodzaju umów, w wyniku których jednostka przekazuje dobra lub świadczy usługi na rzecz klientów w zamian za określone wynagrodzenie. W tym kontekście klientem jest każdy kontrahent, który zawarł z jednostką umowę, na mocy której w zamian za wynagrodzenie otrzyma od niej dobra lub usługi, które są wynikiem jej zwykłej (operacyjnej) działalności. Klientem nie jest jednak kontrahent, z którym zawieramy umowę dotyczącą wzięcia udziału w określonym przedsięwzięciu lub procesie, w ramach którego strony umowy wspólnie ponoszą ryzyko i mogą uzyskać korzyści wynikające z tego przedsięwzięcia lub procesu.
Dla wielu podmiotów zobligowanych do stosowania MSSF 15 nowe zasady ujmowania przychodów nie wniosą znaczących zmian do dotychczasowej praktyki. Taka sytuacja wystąpi zazwyczaj, gdy przedsiębiorstwo sprzedaje standardowe produkty lub towary, lub świadczy standardowe usługi, a zawierane umowy sprzedaży przewidują płatności do 1 roku i nie zawierają dodatkowych klauzul zmieniających cenę sprzedaży, czy dodatkowych obowiązków stron (poza wniesieniem zapłaty przez nabywcę i dostarczeniem składników przez sprzedawcę). Jeżeli jednak jednostka dostarcza produkty pod konkretne zamówienia, realizuje na rzecz klientów specjalistyczne usługi, zawiera umowy dotyczące różnych świadczeń, zawiera umowy powiązane, lub wprowadza możliwe modyfikacje dotyczące zapłaty lub realizowanych świadczeń, to powinna poświęcić więcej uwagi nowym wymaganiom MSSF 15. Od strony teoretycznej standard ten wprowadza 5-elementową analizę dotyczącą ujmowania przychodów z umów z klientami. Poszczególne kroki w analizie przychodów to:
1) identyfikacja umowy lub umów - jednostka powinna zidentyfikować umowę dotyczącą realizowanych świadczeń lub też powiązać odrębnie zawarte umowy dotyczące określonych świadczeń oraz określić ich treść ekonomiczną,
2) identyfikacja zobligowań (zobowiązań) do wykonania zawartych w kontrakcie - jednostka powinna ustalić świadczenia zawarte w umowie i rozważyć ich ewentualne odrębne ujęcie,
3) ustalenie ceny transakcyjnej (wynagrodzenia) - jednostka powinna rozważyć długoterminowe finansowanie drugiej strony transakcji, a także wziąć pod uwagę wszystkie elementy zmienne (np. kary umowne, premie, rabaty udzielone lub oczekiwane),
4) przypisanie ceny transakcyjnej do zobligowań (zobowiązań) do wykonania świadczenia - jednostka powinna dokonać takiego przypisania, jeśli w ramach transakcji realizuje różne świadczenia, które kwalifikują się do odrębnego ujęcia,
5) spełnianie zobowiązań do wykonania świadczenia - jednostka powinna określić, czy zobowiązanie do wykonania świadczenia spełniane jest w czasie, czy w określonym momencie i w związku z tym odpowiednio ujmować przychód.
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.PrzewodnikKsiegowego.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
Forum - Rachunkowość
Forum aktywnych księgowych
|